Spor ve yönetici psikolojisi

Profesyonel olmayı gerektiren dalların en önemlilerinden biridir spor.

Ama ne enteresan ve ne acıdır ki Türkiye’deki birçok spor yöneticisi

kesinlikle amatördür. Son zamanlarda birkaçı farklılaşmaya

çalışmaktadır o kadar.

• Türk spor dünyasında işin profesyonel tarafını hiç bilmeyen,

sadece bir şirket sahibi veya belli bir konumda bulunduğu

için spor kulübünde de bir yere gelen insanlar var.

Özellikle büyük futbol kulüplerinin bırakın başkanını, as başkanını,

teknik direktörünü, menajerlerini vb. hemen her taraftar

bilir… Çünkü bu kimseler sürekli medyada olur. Sürekli her konuda

engin (!) görüşlerine başvurulur. Onlar da her konuda çok

bilir ve çok konuşur. Kendisine uzatılan bir mikrofona da “bu benim

işim değil” diyerek cevap vermeyene rastlanmamıştır.

• Avrupa’da ise bir spor kulübün başkanını tanıyan insan

çok çok azdır. Hele hele her gün gazetelere röportajlar demeçler

veren bir başkan yok gibidir. İnsanlar takım antrenörünü

bile çok nadir görür. Herkes olaya sadece sportif

açıdan bakabilir. Her futbolcunun menajeri vardır. Her

şeyiyle o ilgilenir. Teknik adamlar veya teknik direktörler

maç öncesinde basın karşısına geçip seyircilere uçuk vaatlerde

bulunmazlar. Burada eğitimin de çok önemli bir

rol oynadığına inanıyorum.

Daha fenası Türkiye’deki birçok spor kulübü bu yöndeki profesyonel

yardımların kesinlikle mantıksız olduğuna inanıyor. Avrupa’dakiler

ise her konuda yardım alınması gerektiğine inanıyor

ve bunun da meyvelerini alıyorlar.

• Türkiye’de özellikle futbolda bir diğer sorgulanması gereken

durum da ısrarla bilgi ve vaat bekleyen seyirciyi tatmin

etme çabasıdır. Teknik direktörler, seyircinin psikolojik

baskısı yüzünden veya aksine seyirciyi yönlendirme

adına uçuk vaatlerde bulunurlar. Oysa sahada ne olacağını

kimse kestiremez. Bu bir futbol realitesidir. Bu tür

vaatler sonucu seyirci de ister istemez sonuç bekler hale

getirilmiştir.

• Son zamanlarda Türkiye’de spor adına oluşturulan gündeme

bir bakar mısınız? Bir spor kulübünün bir futbolcusunun

oynayıp oynamaması konusu, bırakın takımın

antrenörünü, kulüp başkanını bile aşıp toplumda spor

gündeminin merkezine oturtuluyor.

İnsanlar kim haklıydı, kim haksızdı konusunda birbirlerini

kıracak kadar münakaşalara giriyorlar. Peki konuşulan konunun

içeriğine bakar mısınız? Tüm konuşulanlar futbol adına yapılıyor

ama bu gündemi alt üst eden konuşmalarda bir tek futbol

konuşulmuyor.

• Bir spor yorumcusu, futbol fanatizmi adına kendilerini

de sarıp sarmalayan böylesi dedi kodular hakkında konuşurken

şöyle bir tespitte bulunmuştu:

“Ne enteresandır, bundan sekiz on sene önce toplum, bir teknik

direktörün kendisini değil futbol takımının yapacağı maçları…

Hedefledikleri sonuçları… Aldıkları başarılar veya yenilgiler

hakkındaki teknik analizleri konuşuyordu. Bugün bir teknik direktörün

kişiliği konuşuluyor.

Enteresan bir tespitti ama doğru bir tespitti. Çünkü spor bir

meslek ise mesleğin gereğini yerine getirebilmek de bir eğitim ve

altyapı gerekiyordu.

Türkiye’de genel anlamıyla ne futbolcu, ne teknik direktör

ne de kulüp başkanı bu kategoride geçer not alabilecek

durumda değildir.

• Yapılan günübirlik bir başarıyla bir futbolcu bir anda yıldız

oluyorsa veya düne kadar herkesin yıldız bir futbolcu

zannettiği bir kimse bir maçta kendisinden umulmadık

şekilde düşük bir performans gösterdiğinde yuhalanıyorsa,

bu değerlendirmede bir yanlışlık vardır